Wat een zorgeloze uitstap moest worden is toch anders uitgedraaid. Een driedaagse uitstap (+800km) is niet zorgeloos verlopen. De eerste dag was alles OK, althans dat dacht ik. De ochtend van de tweede dag was starten niet meer aan de orde, dus, duwen maar, en ja hoor hij doet het weer. De batterij zal door het vochtige weer leeggelopen zijn, dacht ik.
Tankstop na een eind rijden, en starten, neen toch niet. Dit klopt niet meer met de eerste diagnose. Een defecte batterij of hij laad niet meer bij zal het dan zijn. Op een bepaald moment beginnen al de metertjes raar te doen en vallen uit!
Bij de volgende stop de wagen dan maar op een helling plaatsen. Gelijk duik ik het motorcompartiment in en ja...., de oorzaak is snel gevonden. De alternator hing wel in een erg ongelukkige houding. De bout van de montagebeugel is afgebroken op de collector. Beetje lastig, daar had ik niet op gerekend! 
Bricoleren dus. 
Met wat binddraad de boel wat bij elkaar binden en hopen dat het goed gaat. 
En ja hoor we hebben de trip tot voor de huisdeur rond gemaakt op een noodstop na door toedoen van een of andere gek die een rood licht blijkbaar anders interpreteert. Stoppen dat doet ie als de beste je moet alleen wat harder duwen. Maar "eind goed al goed" is het toch. Ik was mijn riem niet kwijt, de motor is niet overhit, ik ben tijdig kunnen stoppen en ik ben thuis geraakt. Dus ik hoef toch niet te klagen. 
Dat is pas leven!!!!! O, ja..., het is al hersteld.
