Zo'n weer beweegt de mensen ertoe om uit hun schulp te komen.
De één verft het tuinhuis, de ander "ondergaat" een dagje kleren kopen met moeder de vrouw en nog een ander probeert het opblaasbare zwembad te repareren.
Matra-eigenaren krijgen met zulke dagen een bepaald soort jeuk in de handpalmen en de enige remedie hiertegen is het vastnemen van een Matra-stuurwiel.
Nee, niet het Matra-stuurwiel dat op de schoorsteenbalk in hun living prijkt, aan het stuur moet ook een wagen vastgeschroefd zitten.
En zo geschiedde bij Stef "Le Mans" en bij de auteur van dit artikel.
Beiden staan gekend als "ontoerekeningsvatbaar doch niet gevaarlijk".
De zon deed ferm haar best die ochtend, en al snel werden er smsjes over en weer gestuurd, kwestie van de violen te stemmen.
Een half uur later zat ik al in de Bagheera op de autostrade richting Leuven om dan vervolgens na afrit Rotselaar in de groene bossen te verdwijnen.
Op zoek naar ander loslopend wild, namelijk de Murena van Stef "Le Mans".
Aangekomen terplaatse stond Stef reeds klaar met de digitale camera, net alsof hij een uiterst zeldzame diersoort op de gevoelige plaat ging vastleggen.
Veel woorden waren niet nodig, de boodschap was duidelijk, rijden met die wagens!
We vertrokken richting Werchter, Stef fotografeerde mijn Bagh vanop de achteruitkijkspiegel van zijn Murena, ik vermoed dat hij een grote geheugenkaart had ingestoken want er zouden nog wat foto's volgen!
En hier reden we dan, allebei laag bij de grond tussen de bossen, het cockpit-gevoel en de Matra-vibe waren weer aanwezig.
In Werchter aangekomen brachten we een "blitz-bezoek" aan de befaamde brouwerij Jack-Op, ooit een grote brouwerij in de streek.
We mochten er eens proeven van een ferme pint Jack-Op, speciaal voor de gelegenheid opnieuw gebrouwen.
De jeuk in de handpalmen kwam opnieuw op en we zochten dan ook terug onze wagens op.
Vervolgens reden we naar de kampeerweide van het festival in Werchter.
Deze mooie vlakke en uitgestrekte weide leek ons het ideale droomdecor om de wagens eens op gevoelige plaat vast te leggen.
En zo geschiedde, de foto's zouden rechtstreeks uit een jaren '70 catalogus kunnen komen! Toen was er nog geen sprake van koele decors en onpersoonlijke high-tech toestanden, auto's werden toen gefotografeerd in een weide tussen de madeliefkes, en soms zat er een madeliefke op de motorkap.
Ons madeliefke hadden we deze keer thuisgelaten...
Opeens kreeg Stef een "Starsky en Hutch-ingeving" en bemerkte een kurkdroge aardeweg vlak naast de weide.
Stef droomt al zijn hele leven van actiefoto's en werd bijna lyrisch toen hij me wilde uitleggen om hem eens te fotograferen als hij met zijn Murena in volle vaart kwam aanstormen. Dit vooral voor de stofwolken achter hem.
Ik kreeg terug hetzelfde gevoel als toen ik een manneke van 13 jaar was dat met wasspelden speelkaarten tussen de spaken van zijn fietswielen stak om het geluid van "nen echte" te kunnen hebben.
Het was aandoenlijk, twee venten van veertig en vijftig die staan te watertanden om met hun speelgoed eens "de man" kunnen uit te hangen.
Psychologen noemen zoiets "haantjesgedrag".
Stef dook in de Murena en ik stond vijf seconden later klaar met de "kodak" op een strategische plek zodat ik hem goed kon vastleggen (en op tijd kon wegspringen).
De bedoeling was van zoveel mogelijk stofwolken op de foto te krijgen.
Stef kwam volle petrol aangereden en al gauw werd duidelijk dat de fotograaf van dienst een stevig douchke van vers Werchters stof over zich heen kreeg.
Uiteraard wou ik niet onderdoen en mijn stofwolken zouden veel dikker moeten zijn!
Ik weet dat velen onder jullie reeds de wenkbrauwen fronsen, maar vergeef ons deze opstoot van kinderlijke jongensachtigheid.
De wagens zouden uiteraard diezelfde avond nog netjes gepoetst worden alsook hun drivers!
Toen de stofwolken weggezakt waren, ging het richting Keerbergen, het Beverly Hills van Vlaams Brabant.
We reden er als twee gehaaide snobs op de brede lanen tussen de villa's, domeinen en huizen waarin duidelijk geen steuntrekkenden wonen. De Jaguars, Aston Martins en Porsches stonden netjes geparkeerd op opritten waarop mijn neef zelfs zijn 40-tons Volvo Globetrotter met drie-assige aanhanger moeiteloos kan parkeren.
Wij dus een beetje gaan provoceren met onze wagens in "veritable polyestère"...
De zon zakte stilaan weg en zag dat het welletjes was geweest voor vandaag.
We zochten dan maar terug de bossen van Rotselaar-Heikant op en thuisgekomen stonden er verse broodjes op tafel!
Met de groeten van Stef zijn twee alleraardigste dochters!
Uiteraard werd er aan tafel duchtig nagepraat over stoeipartijen in de wei en haantjesgedrag.
Daphne en Barbara keken wat meewarig en met een beetje medelijden naar de twee volwassen pubers die rechtover hen zaten en die haast vergeten waren dat ze een half opgepeuzeld broodje in hun handen hadden.
Ik reed naar huis maar deze keer jeukten mijn handen om iets anders, ze jeukten om snel de hogedrukreiniger uit te halen om mijn gele panther eens goed schoon te spuiten! En zo geschiedde!
Wederom een dag om nooit meer te vergeten!
Stef & Bart
& Aangekomen op de plek des onheils
Let there be love, peace and hapiness! Back to the seventies & eighties!
Starsky
...and Hutch
To be continued
Why not!? 
![[img]http://img18.imageshack.us/img18/8023/img6637z.jpg[/img]](http://img18.imageshack.us/i/img6637z.jpg/){kind=link}