Bagheera Le Mans oftewel, een geschenk van de goden!
Posted: Sat Nov 14, 2009 9:18 pm
Vandaag mocht ik een bezoekje brengen aan Stef, alias Le Mans, lid van onze club.
Ik leerde Stef kennen op de laatste Matramania-rondrit te Lier.
Stef is de symphatieke man uit Rotselaar met de goudkleurige Murena.
Tijdens de koffie vertelde hij me dat hij ook een Bagheera type I bezit en ik merkte al gauw dat hij meer dan belangstelling vertoonde voor de Bagheera.
De manier waarop hij erover sprak, deed me al gauw vermoeden dat ook deze man door het ergste soort "Bagheeritis Typitis Eenis" besmet was en ik bood hem dan ook onmiddellijk psychologische bijstand.
Ik dacht bij mezelf, tja, goed dat hij ook een type 1 heeft, maar veel zal het wel niet voorstellen.
De meeste type I kennen we onderhand wel, ze staan nog uit gewoonte overeind en hij leek me niet te kunnen overtuigen dat zijn wagen best nog in orde was.
Vergeef me, Stef, maar na een paar jaar "Bagheera-autopsie" wordt je doodnuchter en mogen de wolf en de zeven geitjes thuisblijven.
Toch kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en de mails volgden elkaar op hetgeen vandaag resulteerde in een rit van Ternat naar de andere kant van Vlaams-Brabant nl. naar het in de bossen gelegen Rotselaar.
Daar aangekomen wachtte Stef me ongeduldig op, we reden met de Murena naar de garage waar de Bagheera stond.
Een verse batterij meegenomen en wij onderweg.
Aangekomen deed Stef de poort open en onder het afdekzeil merkte ik duidelijk het silhouet van een Bagheera.
Het zeil weggenomen en er kwam inderdaad een type I tevoorschijn.
Ik zag dadelijk dat de wagen 99% origineel was en perfect in de lak stond.
Maar zo zijn er zovelen, mijn sceptiscisme nam alleen maar toe, vergeef me Stef
Dan maar de deuren opengedaan en ik bemerkte een nagenoeg perfect bewaard en origineel interieur.
De zetels en dashboard zijn nagenoeg perfect alsook het vloertapijt.
De mousse bekleding in oranje-geel stond bekend om zijn zeer matige kwaliteit, echter, hier zag alles er gaaf en ongeschonden uit.
Dit nodigde alleszins uit naar een nader onderzoek.
De wagen dan maar buiten geduwd onder een late herfstzon en ik dook dan maar op de knie?n om op zoek te gaan naar het bruine "edelmetaal" dat ze enkel in Romorantin gebruikten, echter, het enige wat ik kan zien en voelen was een bikkelharde puntgave onderkant!!!!!
Niks van weggerotte dorpels en bruine suiker die de in de neusgaten vloog als je inademde....
De kofferklep dan maar open, de batterijbak en reservewielhouder 100% intact, onder de voorruit alles ok.
Dan maar naar achter, de motor draaide ondertussen als een zonnetje, de bodemplaat van de koffer vertoonde wel sporen van ernstig verval maar dat is het minste...
Om een lang verhaal kort te maken, de volgende foto's maken duidelijk dat we hier van een geschenk van de goden mogen spreken.
Stef heeft een Bagheera uit 1974 op de kop kunnen tikken die nog echt "dans son jus" is.
Wel is de wagen zeer goed bijgehouden en heeft weinig of niet geleden van vocht en nattigheid.
Hier volgen een paar plaatjes van de prachtige wagen:
Van zodra de papiermolen in orde is (dedouanering + gelijkvormigheid) zal de wagen een grondige check-up krijgen.
Ik wil Stef nogmaals gelukwensen met een wagen die mijn stoutste verwachtingen overtroffen heeft.
Terug bij hem thuisgekomen hebben we nog uren in Matra-boeken gebladerd en foto's bekeken.
De "Matra-vibes", zoals Stef dit zo typerend omschrijft, waren duidelijk aanwezig!
De koffie en de broodjes waren heerlijk.
Welbedankt voor de warme ontvangst en hopelijk kunnen we deze franse schone weldra op de vlaamse wegen tegenkomen!
Bart
Ik leerde Stef kennen op de laatste Matramania-rondrit te Lier.
Stef is de symphatieke man uit Rotselaar met de goudkleurige Murena.
Tijdens de koffie vertelde hij me dat hij ook een Bagheera type I bezit en ik merkte al gauw dat hij meer dan belangstelling vertoonde voor de Bagheera.
De manier waarop hij erover sprak, deed me al gauw vermoeden dat ook deze man door het ergste soort "Bagheeritis Typitis Eenis" besmet was en ik bood hem dan ook onmiddellijk psychologische bijstand.
Ik dacht bij mezelf, tja, goed dat hij ook een type 1 heeft, maar veel zal het wel niet voorstellen.
De meeste type I kennen we onderhand wel, ze staan nog uit gewoonte overeind en hij leek me niet te kunnen overtuigen dat zijn wagen best nog in orde was.
Vergeef me, Stef, maar na een paar jaar "Bagheera-autopsie" wordt je doodnuchter en mogen de wolf en de zeven geitjes thuisblijven.
Toch kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en de mails volgden elkaar op hetgeen vandaag resulteerde in een rit van Ternat naar de andere kant van Vlaams-Brabant nl. naar het in de bossen gelegen Rotselaar.
Daar aangekomen wachtte Stef me ongeduldig op, we reden met de Murena naar de garage waar de Bagheera stond.
Een verse batterij meegenomen en wij onderweg.
Aangekomen deed Stef de poort open en onder het afdekzeil merkte ik duidelijk het silhouet van een Bagheera.
Het zeil weggenomen en er kwam inderdaad een type I tevoorschijn.
Ik zag dadelijk dat de wagen 99% origineel was en perfect in de lak stond.
Maar zo zijn er zovelen, mijn sceptiscisme nam alleen maar toe, vergeef me Stef
Dan maar de deuren opengedaan en ik bemerkte een nagenoeg perfect bewaard en origineel interieur.
De zetels en dashboard zijn nagenoeg perfect alsook het vloertapijt.
De mousse bekleding in oranje-geel stond bekend om zijn zeer matige kwaliteit, echter, hier zag alles er gaaf en ongeschonden uit.
Dit nodigde alleszins uit naar een nader onderzoek.
De wagen dan maar buiten geduwd onder een late herfstzon en ik dook dan maar op de knie?n om op zoek te gaan naar het bruine "edelmetaal" dat ze enkel in Romorantin gebruikten, echter, het enige wat ik kan zien en voelen was een bikkelharde puntgave onderkant!!!!!
Niks van weggerotte dorpels en bruine suiker die de in de neusgaten vloog als je inademde....
De kofferklep dan maar open, de batterijbak en reservewielhouder 100% intact, onder de voorruit alles ok.
Dan maar naar achter, de motor draaide ondertussen als een zonnetje, de bodemplaat van de koffer vertoonde wel sporen van ernstig verval maar dat is het minste...
Om een lang verhaal kort te maken, de volgende foto's maken duidelijk dat we hier van een geschenk van de goden mogen spreken.
Stef heeft een Bagheera uit 1974 op de kop kunnen tikken die nog echt "dans son jus" is.
Wel is de wagen zeer goed bijgehouden en heeft weinig of niet geleden van vocht en nattigheid.
Hier volgen een paar plaatjes van de prachtige wagen:
Van zodra de papiermolen in orde is (dedouanering + gelijkvormigheid) zal de wagen een grondige check-up krijgen.
Ik wil Stef nogmaals gelukwensen met een wagen die mijn stoutste verwachtingen overtroffen heeft.
Terug bij hem thuisgekomen hebben we nog uren in Matra-boeken gebladerd en foto's bekeken.
De "Matra-vibes", zoals Stef dit zo typerend omschrijft, waren duidelijk aanwezig!
De koffie en de broodjes waren heerlijk.
Welbedankt voor de warme ontvangst en hopelijk kunnen we deze franse schone weldra op de vlaamse wegen tegenkomen!
Bart
)
die moeten we inderdaad eens in het echt zien. 