Verleiden...
Posted: Sun May 23, 2010 10:41 am
Gisteren heb ik nogmaals het bewijs gekregen dat de Bagheera een "sexy" wagen is.
Ik reed gisteren met de Bagh op de snelweg in de ondergaande zon, een prachtige scenery en een geweldig cockpit-gevoel.
Ik bemerkte een zwarte Porsche tamelijk ver achter mij, eveneens op een gezapig cruisin' tempo.
Echter, porschisten zijn meestal nogal heethoofdige types en "cruisen" duurt meestal niet lang, doch blijkbaar niet bij deze.
Waarschijnlijk bemerkte "hij" voor zich het lage silhouet van iets dat uit de jaren 70 moest komen en naderde iets sneller, de nieuwsgierigheid werd gewekt...
Ik zag de Porsche op me afkomen en bemerkte dat de "hij" een "zij" was, en wat voor één...
De ondergaande zon verlichtte onze beide wagens fel en dus ook het lange blonde haar van de porschiste.
Mijn hart begon sneller te kloppen, de zintuigen op scherp, de controls binnen handbereik.
Ik wist dat ze me ging passeren, dus studeerde ik gauw een pose in, kwestie van een zo goed mogelijke indruk te maken.
De aviator-goggles een beetje goed gezet, de armen losjes aan the rudder, en voor de rest proberen van te glimlachen.
Toen kwam ze naast me rijden en ik voelde bijna letterlijk de warmte van haar bolide door de fibreglass van mijn plastieken autoke komen...
Jongens, het verleiden kon beginnen, ofschoon dit reeds een paar kilometer bezig was...
Ik kon niet anders dan mijn hoofd naar links draaien en werd overwhelmed door een madam die met een stralende glimlach naar me keek.
Ik concentreerde me om kaarsrecht te blijven rijden maar half weggesmolten toverde ik mijn mooiste lach en stak nogal jongensachtig mijn duim omhoog, zo van, ready for orbit.
Ik zag reeds de stratosfeer voor me en kreeg visioenen over een wedding-party met porsches en ander fraai speelgoed die ons stonden op te wachten eens meneer pastoor zijn zegen had gegeven...
Of een motel langs de snelweg waar we ons ritje zouden kunnen verderzetten maar dan "under cover"...
Toen ze subtiel haar throttle-pedal beroerde was ze me voorbij, niet brutaal, nee, heel beschaafd om haar toe te laten mijn gele jet in haar achteruitkijkspiegel te bewonderen. Mijn kop eraf als dat niet het geval was...
En toen verdween ze in het verkeer dat was samengezwermd rond onze beide kisten. Ze verdween uit eye-level en even kwam het in mij op om er in een rotvaart achteraan te rijden.
...maar ik werd gauw bewust dat dit met de Bagheera niet zo voor de hand liggend is, en dat ik mijn status tov de porsche-madam hiermee dadelijk herleid tot de status van giant-loser.
Maar, misschien zou ook zij het spel meespelen en terug vertragen om me op te wachten???
Gelukkig voor mij is ze door gereden, want stel je voor dat ze een klein sprintje wou trekken?
Tja, back to normal life dan maar, de Opel Meriva's en de Ford Focussen hadden haar plaats op de middenrijstrook terug ingenomen, mijn hartkloppingen verdwenen alsook de kloppingen in mijn onderbuik...
Moraal van het verhaal, wees blij met wat je hebt ipv ongelukkig over wat je niet hebt...
Bij zulke madammekes is een reis naar Egypte en een bezoek aan Knokke 'standard', en de Avenue Louise kennen ze ook.
But after all, de Matra's zijn dus wel degelijk wagens waarmee je NOOIT onopgemerkt voorbijrijdt! Gelukkig moet ik niet slikken telkens ik mijn creditcard-uittreksels op 't einde van de maand openmaak...
Bart
Ik reed gisteren met de Bagh op de snelweg in de ondergaande zon, een prachtige scenery en een geweldig cockpit-gevoel.
Ik bemerkte een zwarte Porsche tamelijk ver achter mij, eveneens op een gezapig cruisin' tempo.
Echter, porschisten zijn meestal nogal heethoofdige types en "cruisen" duurt meestal niet lang, doch blijkbaar niet bij deze.
Waarschijnlijk bemerkte "hij" voor zich het lage silhouet van iets dat uit de jaren 70 moest komen en naderde iets sneller, de nieuwsgierigheid werd gewekt...
Ik zag de Porsche op me afkomen en bemerkte dat de "hij" een "zij" was, en wat voor één...
De ondergaande zon verlichtte onze beide wagens fel en dus ook het lange blonde haar van de porschiste.
Mijn hart begon sneller te kloppen, de zintuigen op scherp, de controls binnen handbereik.
Ik wist dat ze me ging passeren, dus studeerde ik gauw een pose in, kwestie van een zo goed mogelijke indruk te maken.
De aviator-goggles een beetje goed gezet, de armen losjes aan the rudder, en voor de rest proberen van te glimlachen.
Toen kwam ze naast me rijden en ik voelde bijna letterlijk de warmte van haar bolide door de fibreglass van mijn plastieken autoke komen...
Jongens, het verleiden kon beginnen, ofschoon dit reeds een paar kilometer bezig was...
Ik kon niet anders dan mijn hoofd naar links draaien en werd overwhelmed door een madam die met een stralende glimlach naar me keek.
Ik concentreerde me om kaarsrecht te blijven rijden maar half weggesmolten toverde ik mijn mooiste lach en stak nogal jongensachtig mijn duim omhoog, zo van, ready for orbit.
Ik zag reeds de stratosfeer voor me en kreeg visioenen over een wedding-party met porsches en ander fraai speelgoed die ons stonden op te wachten eens meneer pastoor zijn zegen had gegeven...
Of een motel langs de snelweg waar we ons ritje zouden kunnen verderzetten maar dan "under cover"...
Toen ze subtiel haar throttle-pedal beroerde was ze me voorbij, niet brutaal, nee, heel beschaafd om haar toe te laten mijn gele jet in haar achteruitkijkspiegel te bewonderen. Mijn kop eraf als dat niet het geval was...
En toen verdween ze in het verkeer dat was samengezwermd rond onze beide kisten. Ze verdween uit eye-level en even kwam het in mij op om er in een rotvaart achteraan te rijden.
...maar ik werd gauw bewust dat dit met de Bagheera niet zo voor de hand liggend is, en dat ik mijn status tov de porsche-madam hiermee dadelijk herleid tot de status van giant-loser.
Maar, misschien zou ook zij het spel meespelen en terug vertragen om me op te wachten???
Gelukkig voor mij is ze door gereden, want stel je voor dat ze een klein sprintje wou trekken?
Tja, back to normal life dan maar, de Opel Meriva's en de Ford Focussen hadden haar plaats op de middenrijstrook terug ingenomen, mijn hartkloppingen verdwenen alsook de kloppingen in mijn onderbuik...
Moraal van het verhaal, wees blij met wat je hebt ipv ongelukkig over wat je niet hebt...
Bij zulke madammekes is een reis naar Egypte en een bezoek aan Knokke 'standard', en de Avenue Louise kennen ze ook.
But after all, de Matra's zijn dus wel degelijk wagens waarmee je NOOIT onopgemerkt voorbijrijdt! Gelukkig moet ik niet slikken telkens ik mijn creditcard-uittreksels op 't einde van de maand openmaak...
Bart
Ofwel ben je aardig wat jonger als je jezelf voordoet. 
Maar, ……….. heerlijk dat je het nog hebt!!! 
Ik had je niet herkend anders was ik zeker gestopt om een babbel!